Szabelek czyli zupa z fasolką szparagową

 Tej zupy jeszcze nie opisałam. Chyba jej nie robiłam od dawna, nie było nadmiaru fasolki. Teraz owocuje bujnie i wymyślam, jak ją spożytkować. Przypomniałam sobie, jak teściowa wspominała, że Mój w dzieciństwie nie lubił "szabelku", bo była zbyt często u nich w domu. Tam było dużo osób do wykarmienia, a pieniędzy niewiele. Fasolkę zapewne uprawiała na działce babcia Mojego albo znajomi dzielili się nadmiarem plonów (ja też się dzielę z dziećmi i sąsiadami).

Postanowiłam zrobić "autorską" wersję szabelku, tak jak ja ją zapamiętałam z mojego domu (u teściowej chyba jej nie jadłam). Bywał to wtedy chyba "eintopf", czyli zupa "regeneracyjna", takie 2 w 1. Wtedy zapewne na jakimś "czerwonym" mięsie z kością. Ja ugotowałam rosół na sporej ilości kurczaka. Potem przecedziłam, dodałam pokrojoną w kawałki fasolkę i pokrojone ziemniaki. Rosół gotowałam z włoszczyzną z dodatkiem cząbru (mam sporo w ogrodzie). Cząber po niemiecku, to "fasolowe ziele" (Bohnenkraut). Ugotowałam te jarzynki do miękkości, dodałam marchew z rosołu, zalałam rosołem, dodałam mięso z kurczaka, zagotowałam, zagęściłam trochę łyżką mąki, dodałam trochę suszonego cząbru. I była zupa! Usłyszałam, że "bardzo dobra" 😋 Lubię, kiedy smakuje i kiedy mnie doceniają 😉